Nebi sallallahu aleyhi ve sellem’in doğum tarihinin ne ayı ne de günü hakkında mutemed bir şey sabit olmamıştır. Hatta bu, meşhur olana da aykırıdır.

​

Nitekim Nebi sallallahu aleyhi ve sellem’in Ramazan ayında, Receb ayında veya Rebiulevvel ayında doğduğu söylenmiştir. Rebiulevvel ayında doğduğunu söyleyenler de bu ayın hangi günü olduğu hususunda da ihtilaf etmişler, bazıları; 2. günü, bazıları; 8. günü, bazıları 10. günü, bazıları 12. günü, bazıları 17. günü, bazıları 18. günü ve bazıları da 20. günü demişlerdir. Bu konuda bunlardan dayanılabilecek bir delil yoktur.1036 Rafızilerden Ubeydîler (Memlukler) hicri 4. asırda, tercih edilen görüş olmamasına rağmen, Nebi sallallahu aleyhi ve sellem’in Rebiulevvel ayında doğmuş olduğunu kararlaştırdılar.

​

Hâlbuki bu ay, Nebi sallallahu aleyhi ve sellem’in vefatıyla İslam ümmetinin en büyük bir musibete uğradığı aydır. Nebi sallallahu aleyhi ve sellem’in şöyle buyurduğu sabit olmuştur:

​

“Sizden biriniz bir musibete uğradığında benim vefatımla uğradığı musibeti düşünsün. Zira bu musibetlerin en büyüğüdür.”1037 Nitekim Nebi sallallahu aleyhi ve sellem’in Rebiulevvel ayında vefat ettiği hususunda ihtilaf yoktur.

​

Hatta Ubeydîler, Rebiulevvel ayının 12. gününü seçmişler ve Mısır’a hükmettikleri sırada Nebi sallallahu aleyhi ve sellem’in doğumu ile ferahladıklarını iddia ederek kutlamalar ve törenler ortaya çıkarmışlardır. Hâlbuki ilim ehlinin geneline göre bu tarih, Nebi sallallahu aleyhi ve sellem’in vefat tarihidir.1038

​

Bu zındık Ubeydîlerin çoğu İslam’a ve Rasulullah sallallahu aleyhi ve sellem’e kin güden kimselerdir. Hatta bazıları ilahlık iddia etmiştir. Bunların başında el-Hâkim Biemrillah el-Ubeydî gelir ki, bugüne kadar Dürzîler onun ilahlığına inanmaktadırlar.1039

​

Arafat’ta ve şerefli Ka’be’nin yanında hacıları katleden, Kâbe’nin bir kısmını yıkan, Haceru’l-Esved’i oradan alan ve ancak yıllar sonra iade eden Karamita fırkası da onların takipçilerindendir.

​

O zamanlar komutanları: Ebu Tahir el-Karmati idi. İnsanları Kâbe’de katlederken şu şiiri söylemiştir:

​

Ben Allah ileyim, Allah da benimledir

​

O halkı yaratır ben de öldürürüm 1040

​

Ubeydîler hicri dördüncü asırda 363 senesinde, Mısır’a hükmettikleri sırada ilk mevlid kutlamalarını başlatan kimselerdir.

​

es-Sendubi, bu günde mevlid kutlamalarını caiz gören sufilerdendir. Bununla beraber bu uygulamayı ilk başlatanların Ubeydîler olduğunu kabul etmektedir.1041

​

Bu dinden çıkmış Ubeydilerin Nebi sallallahu aleyhi ve sellem’e kinlerinden dolayı kasten vefat ettiği ayı bu tür kutlamalar için seçmeleri, Nebi sallallahu aleyhi ve sellem’in vefatıyla sevinç duymaları ve insanlara Nebi sallallahu aleyhi ve sellem’in doğumuna seviniyormuş gibi davranmaları uzak bir ihtimal değildir.

​

Nitekim ilim ehli, başta Nebi sallallahu aleyhi ve sellem’in ashabı olmak üzere faziletli ilk üç asırdaki Salih seleften hiç kimsenin böyle kutlamalar yapmadığı hususunda ittifak etmişlerdir. Bu yüzden faziletli ilk üç asırdan hiç kimsenin, Nebi sallallahu aleyhi ve sellem’e olan şiddetli sevgilerine ve hayra karşı hırslı olmalarına rağmen, ne böyle bir şey yaptıkları ve ne de meşru olduğunu söyledikleri nakledilmemiştir.

​

Bu kutlamaları haram gören ilim ehlinden bir topluluk bu icmayı nakletmişlerdir. Bu kutlamaları mubah görenler de Selefin mevlid kutlamaları yapmadığı şeklindeki icmayı nakletmelerine muvafakat etmişlerdir.

​

İmam el-Fakihanî şöyle demiştir: “Bu mevlidin ne kitapta ne de sünnette bilinen bir aslı yoktur. Ümmetin dinde önder olan, öncekilerin yoluna sımsıkı sarılan âlimlerden hiçbiri de böyle bir şey yapmamıştır. Bilakis bu batıl ehlinin ve nefislerinin şehvetine uyan yiyicilerin çıkardığı bir bidattir. Şeriat buna izin vermez. Sahabe, tabiin ve bildiğimiz dindar âlimler bunu yapmamışlardır. Eğer bu konuda sorulacak olursa, Allah Teâla’nın huzurunda benim de cevabım budur.”1042

​

İbnu’l-Hac, insanların mevlid merasimlerinde yaptıkları çirkinlikleri zikrettikten sonra şöyle der:

​

“Bu çirkinlikler mevlid dinleme ameliyle bileşiktir. Eğer bu çirkin işler ve yemek yedirme işi olmasaydı ve mevlid niyetiyle kardeşler davet edilip daha önce bahsedilen kötülükler işlenmeseydi bile sadece bu niyet bidat olurdu. Zira bu, geçmiş selefin yapmadığı bir şeyle dinde ekleme yapmaktır. Selefe uymak daha uygundur. Hatta fazladan bir niyet eklemek, onların üzerinde bulunduğu şeye muhalif olmayı gerektirir. Zira onlar Rasulullah sallallahu aleyhi ve sellem’in sünnetine uymada ve sünnete saygıda insanların en şiddetlileri idiler. Onların bu konuda öncelikleri vardır. Onlardan birinin mevlide niyet ettiği nakledilmemiştir. Bizler de onlara tabi olanlarız ve onlara geniş geleni biz de geniş buluruz.”1043

​

Şeyhulislam İbn Teymiye şöyle demiştir: “Rebiulevvel ayının “Mevlid gecesi” denilen gecesinde, Receb ayının bazı gecelerinde, Zilhicce’nin 18. Gecesinde, Receb ayının ilk Cuma gecesinde veya bazı cahillerin “Hayırlıların bayramı” dedikleri Şevval’in 8. gününde şer’i olmayan merasimler edinmek selefin müstehap görmedikleri ve işlemedikleri bidatlerdendir.”1044

​

Hafız İbn Hacer el-Heytemi el-Mısri şöyle demiştir: “Mevlid amelinin aslı bidattir. İlk üç asırdaki Salih seleften nakledilmemiştir.”1045

​

Şeyh Muhammed b. Abdisselam eş-Şukayri el-Mısri şöyle der: “Nebi sallallahu aleyhi ve sellem’in doğumunu kutlamak çirkin bir bidat ve sapıklıktır. Bunu şeriat de, akıl da uygun görmez. Şayet bunda bir hayır olsaydı, Ebu Bekir, Ömer, Osman, Ali ve diğer sahabeler radıyallahu anhum, tabiin, tebeu’t-tabiin ve imamlar bundan nasıl gafil kalabilirdi? Şüphe yok ki bunu ancak bidat ashabı olan yiyici sufiler uydurmuş ve insanlardan bir kısmı bunlara tabi olmuştur. ancak Allah Teala’nın koruyup islamın hakikatini anlamaya muvaffak kıldıkları bunların dışında kalmıştır.”1046

​

Reşid Rıza şöyle demiştir: “Bu mevlid merasimlerinin bidat olduğunda tartışma yoktur. Nebi sallallahu aleyhi ve sellem’in doğum kıssasını okumak üzere toplanmayı ilk uyduran Mısırdaki Çerkez krallarından biridir.”1047

​

Şeyh Muhammed b. Useymin şöyle demiştir: “Nebi sallallahu aleyhi ve sellem’in doğumunu bilindiği şekliyle kutlamak açık bir bidattir. Zira Nebi sallallahu aleyhi ve sellem ve sahabeler zamanında bu bilinmiyordu. Böyle bir şey yapmak gerekseydi onlara mani olan bir şey yoktu.”1048

​

Bu, Nebi sallallahu aleyhi ve sellem’in ashabının ve bu ümmetinin selefinin; bu kutlamaların ve bütün sonradan çıkan merasimlerin meşru olmadığına dair icmalarıdır.1049

​

Müslümanların çoğu bugünkü kutlamalarda o Ubeydî Şiaları ve İsa aleyhisselam hakkında aşırılık yaparak ona ibadet eden ve doğumunu hatırlamak üzere kutlamalar yapan Hristiyanları taklid ettiklerinden diğer bidatlere de düşmektedirler. Mesela bu merasimler esnasında bazı cahiller Nebi sallallahu aleyhi ve sellem’in bu merasimlerde hazır bulunduğunu zannederek ayağa kalkarlar. İşte bu, ilim iddiasında bulunup da bu merasimleri düzenleyen iftiracıların bir yalanıdır. Cahiller de bunu tasdik ederler.

​

Şeyh Abdulaziz b. Baz şöyle demiştir: Bazıları Rasulullah sallallahu aleyhi ve sellem’in mevlid merasimlerinde hazır bulunduğunu zannederek saygı ve selamlama için ayağa kalkarlar. Bu en büyük batıllardan ve en çirkin cahilliklerdendir. Zira Rasulullah sallallahu aleyhi ve sellem kıyamet gününden önce kabrinden çıkmayacaktır. Bu husus Müslüman âlimler arasında tartışmasız olarak icma edilen bir meseledir.”1050 Toplu halde zikretmek, davul çalmak gibi haramlar da bu bid’ate eklenmektedir.1051

​

Şeyhulislam ibn Teymiye der ki: “Mevlid merasiminde toplanıp müzik, raks ve benzeri şeyleri ibadet edinmeye gelince, ilim ve iman ehlinden hiç kimse bunların yasaklanmış çirkinliklerden olduğunda şüphe etmez. Bunu ancak ya bir cahil ya da bir zındık mustehap görebilir.”1052

​

Hatta bu uydurma merasimler pek çok kimseyi büyük şirke düşmeye götürmektedir. Nebi sallallahu aleyhi ve sellem hakkında aşırılık, gayb ilmi, fayda ve zarar vermek gibi Allah Teâla’ya mahsus bazı sıfatların ona verilmesi gibi hususlar bunlardandır. Onlardan çoğu bu merasimlerde Busayri’nin içinde açık şirk bulunan kasidesini okumaktadırlar.

​

Şeyh İbn Useymin Busayri’nin Burde kasidesindeki bazı şirkleri zikretmiştir. Bunlardan biri de:

​

“Dünya ve ahiret senin cömertliğindendir, levh ve kalem ilmi senin ilimlerindendir” sözüdür.

​

Sonra İbn Useymin şöyle der: “Ben bu sözleri konuşan kimseye hayret ediyorum. Eğer manasını akledebiliyorsa, bu sözleri Nebi sallallahu aleyhi ve sellem’e hitaben söylemeyi kendisine nasıl yakıştırabiliyor?:

​

“Dünya ve ahiret senin cömertliğindendir...” Eğer dünya ve ahiret Rasulullah sallallahu aleyhi ve sellem’in cömertliğinden ise, geride başka cömertlik kalmıyor. Peki Allah Azze ve Celle’ye ne kalıyor?! Geride dünya ve ahretten bir şey kalmıyor!

​

Yine “Levh ve kalem ilmi senin ilimlerindendir” diyor. Eğer burada Nebi sallallahu aleyhi ve sellem’e hitap ediyorsa, bilmiyorum ki Allah Azze ve Celle’ye ne kalıyor?!”1053

​

Böylece bütün bidatleri işleyerek Nebi sallallahu aleyhi ve sellem’in şu hadisini gerçekleştirmiş oluyorlar:

​

“Her bid’at sapıklıktır” Bir sapıklık diğer sapıklıklara götürmektedir.

​

Müslümanın Allah Teâla’yı ve Nebi sallallahu aleyhi ve sellem’i canından ve çocuğundan daha fazla sevmesi gerekir. Bunun için Muhammed b. Abdillah sallallahu aleyhi ve sellem’in – annem ve babam ona feda olsun – menhecinde yürümeli, ona indirilen kitabı okumalı ve ezberlemeli, yılın hergün ve gecesinde Nebi sallallahu aleyhi ve sellem’in sünnetlerinin ve siyerinin dersini yapmalı, her zaman ona salat ve selam vermelidir. Özellikle her hafta Cuma günü ve gecesinde buna devam etmelidir.1054

​

El-Fakihani şöyle der: “Nebi sallallahu aleyhi ve sellem Rebiulevvel ayında doğmuş olmakla beraber, bu ay aynı zamanda vefat ettiği aydır. Bu ayda sevinmek, üzülmekten daha uygun değildir.”1055

​

İbnu’l-Hac şöyle der: “En hayret verici hususlardan biri de, Nebi sallallahu aleyhi ve sellem’in doğumundan dolayı sevinme gayesiyle bu değerli ayda musikiyle mevlid okumaktır. Hâlbuki Nebi sallallahu aleyhi ve sellem bu ayda Rabbi Azze ve Celle’nin kerametine intikal etmiş ve ümmet musibete uğramıştır. Bundan daha büyük bir musibete bir daha uğrarlar mı? Bu musibetten dolayı bu ayda çokça üzülmek ve ağlamak gerekirdi. Bakınız bu kıymetli ayda nasıl da eğleniyor ve raks ediyorlar da hiç üzülüp ağlamıyorlar! Şayet üzülselerdi duruma daha uygun olurdu. Lakin bunu yapsalardı yine bu da bidat olurdu.”1056

​

Muhammed b. Abdisselam eş-Şukayri el-Mısri şöyle der: “Nebi sallallahu aleyhi ve sellem bu ayda doğmuş ve yine bu ayda vefat etmiştir. O halde niçin doğumuna seviniyorlar fakat vefatına üzülmüyorlar?”1057

​

Rafızi Ubeydî’lerin Rasulullah sallallahu aleyhi ve sellem’in doğum günü olarak kesinleştirdikleri vefat vaktinde merasimler yapmamız, yılın herhangi bir gecesini tahsis ederek Nebi sallallahu aleyhi ve sellem’in siyerini, şirk içeren veya içermeyen kasideler okumak ona muhabbetten değildir. Zira bunlar onun sünnetine muhalefettir ve onun dinine haram olan bidatler eklemektir. Bu, Nebi sallallahu aleyhi ve sellem’in ve bütün ashabının yolunu bırakarak kâfirlerin ve Rafızilerin yollarını taklid etmektir. Artık Müslüman kendisi için bu iki yoldan dilediğini seçsin!

​

Hafız İbn Hacer “Sünnetimden yüz çeviren benden değildir” hadisini açıklarken şöyle demiştir:

​

“Kastedilen: “Yolumu bırakıp benden başkasının yolunu alan benden değildir” anlamıdır.”1058

​

Şeyhulislam şöyle der: “Bu tip bir olay da bazı kimselerin, ya İsa aleyhi's-selâm’ın doğum gününü yıldönümü olarak kutlayan Hristiyanlara özenerek veya Peygamberimize karşı duydukları sevgi ve saygıyı dile getirmek için O'nun doğum gününü anmalarıdır... Üstelik Nebi sallallahu aleyhi ve sellem’in hangi gün doğduğu kesinlikle belli değil, Müslümanlar arasında tartışmalı bir meseledir. İlk dönem Müslümanları, (selef) geçerli sebebi var olduğu (Nebi sallallahu aleyhi ve sellem’in sevgisi) ve önleyici hiç bir engeli bulunmadığı halde bu günü ne anmışlar ve ne de kutlamışlardır. Eğer anma töreni sırf hayırdan ibaret olsaydı veya hayır tarafı zararından daha baskın olsaydı, ilk dönem Müslümanlarının onu bize göre öncelikle ve haydi haydi kutlamaları gerekirdi. Çünkü onlar Nebi sallallahu aleyhi ve sellem’i bizden daha çok sevip sayan ve hayırlı işler yapmaya bizden daha istekli kimselerdi.

​

Oysa kâmil anlamda Nebi sallallahu aleyhi ve sellem’i sevip saymak, O'na uymak, bağlı kalmak, emirlerini yerine getirmek, sünnetini her yönü ile yaşatmak, getirdiği ilkeleri yaymak ve bu konuda gerek kalble gerek elle ve gerekse dille mücadele vermek (cihad etmek)tir. Muhacir olsun, ensar olsun ilk önce müslüman nesil ile titizlikle onlara uyan sonraki müslümanlar bu yolu benimsemişlerdi.”1059

​

Şeyh Abdulaziz b. Baz rahimehullah bu kutlamaların mubah olduğunu söyleyenlerle tartışmasında şöyle demiştir: “Bunu söyleyen şunları deriz: Eğer bu sünnete uygun olsaydı ve Rasulullah sallallahu aleyhi ve sellem’e tabi olmaktan olsaydı, ashabı kiramdan ya da onlara en güzel şekilde tabi olanlardan biri olsun, bunu yapmaz mıydı? Yoksa bu Yahudi ve Hıristiyanlardan İslam düşmanlarının ve onlar gibi olanların körü körüne taklid edilmesi değil midir?

​

Mevlidi için kutlama törenleri yapmak Rasulullah sallallahu aleyhi ve sellem’i sevmek değildir. Bilakis onu sevmek, emrettiklerini yapmak, haber verdiği şeyleri tasdik etmek, yasakladıklarından uzak durmak ve meşru kıldıklarından başkasıyla Allah’a ibadet etmemekle olur. Yine o zikredildiği zaman ona salat edilir. Salavat her vakitte ve her münasebetle yapılabilir. Rasulullah sallallahu aleyhi ve sellem’in mevlidini kutlamaya engel olmak bidat değildir. Bu merasimlerde aşırılık veya şirk gibi gayri İslami unsurlar veya Rasulullah sallallahu aleyhi ve sellem’e ihanet vardır. Bu merasimlere engel olmak bilakis Nebi sallallahu aleyhi ve sellem’e itaat ve emrine uymaktır. Zira o;

​

“Sizleri dinde aşırılıktan sakındırırım” ve

​

“Hristiyanların Meryem oğlunu aşırı yücelttikleri gibi beni yüceltmeyin. Ben sadece bir kulum. Allah’ın kulu ve rasulü deyin” buyurmuştur.”1060